Ook worden dieren in de meeste gemeenten van Portugal onnodig geruimd wanneer ze te lang in het gemeenteasiel zitten.

Dierenopvang Pegadas & Bigodes in Figeuiró dos Vinhos, Portugal is een privé initiatief van een lokale bewoonster op leeftijd, Aida Jesus Batista. De opvang is gelegaliseerd via een stichting, maar het ontbreekt Aida nog aan een ondersteunende organisatie. Het asiel werd lange tijd ‘gesteund’ door de gemeente: wat zakken voer in ruil voor het plaatsen van zwerfhonden. Maar onlangs is deze donatie vanuit de gemeente gestopt. De gemeente heeft nu zelf een asiel gebouwd, eentje waarbij de dieren na drie weken worden geëuthanaseerd. Een erg dieronvriendelijke methode.

Pegadas & Bigodes biedt langdurig onderdak, medicatie en voedsel aan zo’n 110 (zwerf)honden en katten. Daarnaast wil de opvang het aantal zwerfdieren in Portugal terugdringen. Dit is haalbaar door zoveel mogelijk zwerfdieren te steriliseren en te castreren. Op deze manier kan ervoor worden gezorgd dat er niet meer zwerfdieren bij komen. 

Sinds een jaar werken de Nederlandse Natasha en haar partner nu bij de opvang en willen Pegadas & Bigodes hierin helpen. Sterilisatie is natuurlijk de meest diervriendelijke oplossing en om Aida te steunen bij dit goede initiatief is Natasha op zoek naar donateurs. Vrienden en familie dragen al maandelijks bij, maar extra hulp is zeer welkom!

Aan een website voor Pegadas & Bigodes wordt nog hard gewerkt. Mocht je meer over de dierenopvang willen weten of heb je goede ideeën of goederen om de dieren te helpen, dan kun je terecht op Facebook.

Zo heeft het jaarlijkse Namen Onderzoek van Proteq Dier & Zorg – de grootste aanbieder van huisdierenverzekeringen in Nederland – laten weten.

Voor 2011 ziet de top 5 van dierennamen er als volgt uit: 
Hond: Luna, Max, Diesel, Bo, Lady en voor de Kat: Tijger(tje), Luna, Simba, Gizmo, Max

Vorig jaar stootte Luna de naam Max al bijna naar de tweede plaats. Dit jaar is het dan echt gelukt. Ook als kattennaam klimt Luna aardig op richting nummer 1. Of het gaat lukken om Tijger(tje) van de troon te stoten is nog niet te zeggen.

Ondanks de populariteit in het bedenken van unieke kindernamen is er nog geen overeenkomst te zien met de huidige hondennamen. Wel zo handig dat onze huisdieren andere namen hebben als onze kinderen.

Bron: Blikopnieuws

Oscar had al langer hartproblemen door een hartstoornis. Hierdoor raakte hij zo’n tien keer per dag bewusteloos. Om het arme dier te helpen hebben Chinese chirurgen een operatie uitgevoerd van negentig minuten. Als de pacemaker het goed doet kan Oscar hiermee nog zes jaar langer leven.

De kosten van de operatie zijn opgelopen tot zo’n € 1.800. Gelukkig voor de eigenares van Oscar hoeft ze niet alles zelf te betalen.

Foto: THINKSTOCK

Bron: AD.nl

De meldcode is een belangrijk middel om dierenmishandeling te voorkomen. Hier zijn het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) en de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde (KNMvD) het samen over eens. EL&I heeft de KNMvD en de faculteit Diergeneeskunde-Universiteit Utrecht dan ook gesteund bij de ontwikkeling van de meldcode.

Het is de bedoeling dat dierenartsen actie ondernemen zodra zij een vermoeden hebben van dierenmishandeling. Het is de taak van de dierenarts om eigenaren aan te spreken op de verzorging en behandeling van hun dier.

Dierenartsen zijn vertrouwenspersonen van hun klanten. Daarom is de nieuwe meldcode geen wettelijke verplichting voor dierenartsen. Het is namelijk niet de bedoeling dat mensen de dierenarts gaan vermijden. Een dierenarts beoordeelt zelf of er sprake is van dierenmishandeling of verwaarlozing. De meldcode is hierbij een handig hulpmiddel, omdat de instanties de dierenartsen kunnen adviseren.

‘s Ochtends vroeg ben ik opgehaald door Warin met haar scooter met zijspan. Eerst zijn we langs de markt gereden om vlees voor de honden te halen. Bij het hondenopvangcentrum waren de medewerkers al druk in de weer met het koken van vele kilo’s rijst. Normaal gesproken doet Warin dit zelf en begint dan om 3 uur ‘s nachts. Anders is de rijst niet op tijd klaar zegt ze. Dit zou ze misschien efficiënter kunnen aanpakken, maar ze vindt het niet erg om vroeg op te staan. We hebben enkele honden met bijtwonden behandeld en de honden in de kennel onderzocht. Een hond die ze onlangs van straat heeft gehaald was zo ziek dat deze zojuist is overleden. Misschien beter zo dan op straat. Zelf heb ik een paar honden gewassen en oogdruppels gegeven tegen ontstekingen. Ook heb ik een aantal magere honden opgesloten in de kennel en ze extra gevoerd. Ik hoop dat Warin ze daar even houdt en ze niet weer vrijlaat in de grote kennel. Af en toe moeten ze de kans krijgen om aan te sterken. 

Zodra alle rijst gekookt en afgekoeld is kunnen de honden worden gevoerd. Dit blijkt een zware klus. De medewerkers en ik pakken een grote emmer met rijst en vlees en beginnen de voerbakken te vullen. De honden stuiven erop af en hier en daar onstaan er ruzies tussen de honden. Ik probeer zo goed mogelijk op te letten of elke hond te eten krijgt. De kleinsten durven niet zo goed dus voer ik ze een voor een. Over het algemeen zijn de honden in een vrolijke bui en kruipen constant op me. Intussen is mijn Dutchypuppy t-shirt helemaal zwart, maar ach wat geeft het. 

Later op de dag zien we Ton weer en hij heeft twee tafels voor de operatiekamer besteld. Een enkele tafel is geleverd, maar het bedrijf heeft zich niet aan de bouwtekening gehouden. De maten kloppen niet en de tafel mist belangrijke onderdelen. Een veel voorkomend probleem in Thailand. Mensen luisteren niet en doen vaak maar wat. Erg vervelend, want Warin wil de operatiekamer gaan gebruiken. Buiten vertelt Ton dat er ook een groot probleem is tijdens het regenseizoen. Door de grote hoeveelheid water overstroomt het hondenopvangcentrum. Hier moet dringend een oplossing voor worden gevonden. Het water moet ergens anders heen, maar hoe? Ook moet het kleine meertje aan de rand van het centrum in beweging worden gehouden. Dit om ziektes door vliegen en muggen te beperken. Ook al ziet het opvangcentrum er nu zoveel beter uit dan ervoor, er is nog veel te verbeteren. Gelukkig proberen Warin en Ton de zaken professioneel aan te pakken. We hebben besproken dat het beter is niet meer honden op te vangen, tenzij een hond in grote nood is. Te veel honden opvangen betekent mindere kwaliteit van zorg per dier. Warin begrijpt dit en kan ook geen 250 honden opvangen in haar eentje. In Thailand is het namelijk elke dag afwachten of medewerkers komen opdagen of niet.  

 Filmpje van het hondenopvangcentrum

Na het voeren gaan we met de scooters naar buiten. Daar zorgt Warin voor nog eens 100 honden. Echt ongelofelijk wat zij allemaal op een dag doet. Ze moet kapot zijn van vermoeidheid, wat ze ook toegeeft. Helaas was er een hond overleden en die moest worden begraven in het bos. Niet leuk, maar het hoort erbij.

Aan het eind van de dag ben ik met Warin naar een lokaal supermarktje gereden om grote zakken hondenvoer voor haar te kopen en blikvoer voor de kleinsten die moesten aansterken.

Mijn bezoek aan Huayang was een heel mooie ervaring en ik ben heel blij dat ik Warin, Ton en de honden heb mogen ontmoeten. Wie weet kom ik hier nog eens terug. Duidelijk is in ieder geval dat Huayang Dog Rescue Center niet zonder donaties van Dutchypuppy kan. Zonder geld kan Warin de kosten niet dekken en kan ze niet voor 250 honden zorgen. Ik neem mijn petje diep voor haar af. Een topmens. Ook Ton rijdt eens in de zoveel tijd van zijn woonplaats naar Huayang, wat telkens 7 uur reizen betekent. Wat een toewijding van deze mensen. Met de Dutchypuppy t-shirts die ik had meegenomen waren ze erg blij. 

Afscheidsdiner met Warin en Ton

Voor meer informatie ga naar de website van Huayang Dog Rescue Center

Na een lange vlucht van 12 uur kom ik veilig aan op Bangkok Airport, Thailand. Ton, een medewerker van Huayang Dog Rescue Center haalt mij op. Samen reizen we door naar zijn woonplaats in Banglamung. Daar word ik uitermate vriendelijk en gastvrij ontvangen en ik krijg een rondleiding door Tons eigen gebouwde huis.

Het ziet er allemaal mooi uit met een schitterend dakterras waar je ‘s avonds lekker kan eten. Ik krijg een pittige noodle soep voorgeschoteld. Mijn eerste ontmoeting met het echte Thailand vind ik zo bijzonder. Ik word naar mijn hostel gebracht waar ik kan bijkomen van mijn vlucht. Dit doet me goed. ‘s Avonds eten we inderdaad op het dakterras. Een goed begin van een bijzonder bezoek aan Thailand.

De ontmoeting

De volgende morgen vertrekken we op tijd naar Huayang wat ten zuiden van Bangkok ligt. De rit duurt al gauw zo’n 7 uur. Als we aankomen bij het hondenopvangcentrum ontmoet ik Warin, de oprichtster. Ze is druk in de weer met alle honden, maar ze komt al te graag gedag zeggen. Mijn eerste indruk is goed, Warin lijkt me een leuk mens met het hart op de goede plaats. Ik krijg een rondleiding door de hondenopvang en direct begrijp ik de omvang van de zwerfhondenproblematiek in Huayang (wat overigens een klein dorp is). Warin vangt momenteel zo’n 250 honden op, gelukkig heeft ze een flink terrein voor al deze honden.         

Het hondenopvangcentrum

Wat ik zo zie is dat de honden in redelijk goede gezondheid zijn, gezien hun situatie. Het blijven zwerfhonden. Er zijn veel honden die een poot missen en een enkele hond heeft bijtwonden. Het probleem met zo’n grote groep honden is de rangorde onderling. De dominantste honden bepalen wie er te eten krijgt. Zo simpel is dat. Dit effect zie je goed terug; sommige honden zijn te mager. Hier moet een oplossing voor worden gevonden, heb ik Warin verteld.

Vroeger en nu

Ton vertelt me dat het er hier vorig jaar nog niet zo florisant bijstond. De honden hadden weinig schuilplaatsen tegen weer en wind. Ook waren er geen recovery ruimtes voor gewonde honden of een puppyopvang om de kleintjes te beschermen tegen de volwassen honden. Vandaag de dag ligt het opvangcentrum er een stuk beter bij. Nu staat er een aantal grote schuilplaatsen op het terrein. Dit biedt de honden wat verlichting tijdens regen of hitte. Ook geeft het de honden hun eigen plekje. Voorheen had de hondenopvang een schamele omheining van golfplaten waar honden zo overheen konden springen. Dit was natuurlijk niet de bedoeling dus is er een fatsoenlijke omheining van betonblokken neergezet. Het ziet er een stuk degelijker uit dan voorheen.

Ook zijn er een grote puppycare en enkele ziekenboegen gebouwd. Niet zo lang geleden had de opvang geen watervoorziening. Er was geen vers drinkwater voor de honden. Nu zie ik een waterpomp met filtersysteem staan. Ton legt uit dat deze pomp voor een goede waterdruk zorgt en de honden van goed drinkwater voorziet. Erg belangrijk in een warm land als Thailand. Ik ga morgen met Warin meelopen om te zien hoe een werkdag er in Huayang Dog Rescue Center eruitziet. 

Op deze fimpjes kunt u zelf zien hoe Huayang Dog Rescue Center eruit ziet:

Link bovenstaand filmpje

Link bovenstaand filmpje

Wordt vervolgd

Voor meer informatie ga naar Huayang Dog Rescue Center of ons meest recente nieuwsartikel over de stichting.