Als puppy verloor de Amerikaanse hond Nakio zijn poten toen hij door zijn toenmalige baas werd achtergelaten in een ijskoude kelder. Zijn poten en een deel van zijn staart vroren er af. Zijn baas amputeerde de afgestorven ledematen vervolgens zelf, waardoor de stompjes te scherp werden. 

Gelukkig voor Naki’o krijgt dit verhaal een leuk staartje! Dankzij Christie Pace, assistente bij een dierenarts, kan hij weer vrolijk rondrennen. Zij startte een fondsenwervingscampagne om zijn protheses te kunnen betalen. Het lukte niet om genoeg geld bij elkaar te krijgen voor vier kunstpoten. Toen de dierenartsen zagen hoe goed Nakio overweg kon met zijn kunstmatige achterpoten, en hoe hij worstelde met zijn korte voorpootjes, was de beslissing snel genomen: hij kreeg de protheses voor zijn voorpoten cadeau!

Het was geen gemakkelijke klus om Nakio te voorzien van zijn kunstpoten. “Zijn poten waren zeer oneven van lengte,” zegt Kaufmann. “Aanvankelijk probeerden we nieuwe poten te maken zonder Nakio te opereren, maar dat bleek geen langetermijnoplossing.” Het mooie van dieren is dat je het als arts meteen merkt wanneer de behandeling resultaat heeft, vindt Kaufmann. “Als ze zich beter voelen dan gebruiken ze de prothese meer. Het is ons gelukt Nakio comfort te bieden en een normale lichaamshouding.”

Christie wil nog meer gehandicapte dieren helpen en heeft een eigen stichting opgericht: Nakio’s Underdog Rescue (zie website en Facebook). Deze stichting stelt zich ten doel om zoveel mogelijk gehandicapte honden en katten te redden, een nieuw thuis voor ze te zoeken, en om hun nieuwe baasjes te leren omgaan met hun handicap.

Bekijk het filmpje van Naki’o hier.

De opbrengst van deze tatoeages is in zijn geheel gedoneerd aan het dierenopvangcentrum. Die heeft er al een bestemming voor. Er wordt een nieuwe behandeltafel voor de dierenarts van gekocht. De rest wordt gebruikt voor de bouw van een speciale kraamkamer voor honden.

Bron: RTV NH

1. Ruim de uitwerpselen van je hond altijd op

Neem tijdens het uitgaan met de hond zakjes mee en ruim de uitwerpselen van je hond op. Deponeer de gevulde zakjes in de speciaal daarvoor bestemde afvalbakken. Wist je dat hondenpoep wel een paar dagen tot een aantal weken kan blijven liggen?

2. Houd je hond aangelijnd

Lijn je hond altijd aan binnen de bebouwde kom en daar waar het aangegeven staat. In de toegestane losloopgebieden kan je je hond loslaten, maar blijf altijd alert. Het is netjes als je je hond in een bos even aanlijnt, zodra je andere hondeneigenaren tegenkomt. Je weet namelijk nooit hoe honden op elkaar reageren. Ook al doet jouw hondje niets, het kan zomaar gebeuren dat ze elkaar aanvallen. Houd rekening met elkaar en lijn je hond bij twijfel aan.

3. Lijn je hond aan als…

je kinderen ziet spelen in het bos en als fietsers of ruiters je tegemoet komen. Ook bij passerende wandelaars en joggers is het attent om je hond aan te lijnen, zodat zij ongehinderd hun weg kunnen vervolgen.

4. Laat je hond niet naar een aangelijnde hond lopen

Niet iedere eigenaar wil dat zijn of haar hond met andere honden speelt. De hond kan kreupel zijn, niet gezond, agressief of loops. Houd daarom gepaste afstand als je honden aangelijnd ziet.

Als je een hond tegenkomt met een geel lintje of iets anders geels om de nek, betekent dit dat deze hond grote afstand moet behouden van andere honden. Dit ‘gele hond teken’ is iets nieuws en waarschuwt anderen extra afstand van de hond te houden.

5. Laat je kinderen geen vreemde honden aaien

Niet iedere hond is een huishond en even aardig, ook al zien ze er heel lief uit. Er zijn ook politiehonden, blindengeleidehonden of jonge hondjes die buiten getraind of uitgelaten worden. Niet iedere eigenaar vindt het leuk dat kinderen ongevraagd hun hond aaien. Vraag hiervoor altijd eerst toestemming aan de eigenaar.

Geniet allemaal met en zonder hond van een welverdiende dag buiten in de natuur.

Bron: De Telegraaf

Begin 2012 werd de oprichtster van Huayang Dogs Rescue Center in Thailand door de gemeente gesommeerd het dorp te verlaten. Er was geklaagd over de groeiende populatie honden in de omgeving die voor overlast zou zorgen. Opvallend genoeg vielen de klachten samen met de komst van een Zweedse vakantiepark en nieuwbouw in de buurt. Warin kreeg tot het einde van het jaar de tijd om haar biezen te pakken.

Bezoek Dutchypuppy Foundation aan ‘oude’ locatie

Na jaren van opofferingen en keihard werken brak er weer een onzekere tijd aan voor de hondenopvang met ruim 300 honden. De Thaise gemeente bood Warin geen hulp van welk soort ook. De enige oplossing was te zorgen voor een nieuwe locatie. Ondanks de vele lappen beschikbare grond in Thailand was dit nog niet zo’n makkelijke klus.  

Meerdere gesprekken over een eventuele koop van een geschikt stuk grond ketsten op het laatste moment af. Omwoners hadden massaal tegengestemd of er gold een bouwverbod voor het aanleggen van een waterleiding. Uitstel van verhuizing was eind 2012 nog het enige redmiddel. Dankzij sterke argumenten tegen de Thaise manier van onderhandelen over de aankoop van grond, werd Warin een uitstel van drie maanden geboden.

Na maanden van onderzoek, zoektochten door de bergen en bezoekjes aan dorpsoudsten en omwoners heeft Ton Popelier uiteindelijk toch een geschikt stuk land gevonden. Het betreft een stuk land van 4 Rai  (1 rai is 1600M2) aan de voet van bergebied, ongeveer 15 km verwijdert van de huidige locatie. Een immens grote opluchting voor Warin en alle mensen die zich hard maken voor het hondenopvangcentrum. Door een donatie van € 15.000 van Dutchypuppy Foundation heeft Huayang Dogs Rescue Center dit nieuwe stuk land kunnen kopen. Hierbij zijn de extra kosten door de aansluiting van elektriciteit en water meegenomen.

Op dit moment wordt er elektriciteit geregeld en de eerste watertoevoer zal binnenkort moeten verlopen via een eigen waterput die geboord zal moeten worden.

Nu de basis aanwezig is om de grote verhuizing te realiseren is het tijd voor de heropbouw van het centrum. Mogelijk wil een aannemer van een Zweeds resort Warin sponsoren bij de aanbouw van het nieuwe centrum. Voor alsnog probeert Warin haar huis en land te verkopen om met de opbrengst het nieuwe centrum te kunnen bekostigen. Een emotionele tijd voor Warin, maar haar strijd om Thailand diervriendelijker te krijgen en te zorgen voor een financieel zelfstandige hondenopvang gaat onvermoeid door. Wij houden jullie op de hoogte!

En dat is hard nodig, want er zwerven ten minste 10.000 honden, die vaak slecht behandeld worden door de plaatselijke bevolking. Het aantal honden blijft alleen maar stijgen, omdat er niet genoeg geld en mankracht is voor castratie- en sterilisatieacties. De Roemeense overheid heeft inmiddels een eigen – zo goedkoop mogelijke – oplossing bedacht voor het probleem; de dieren worden naar zogenaamde ‘killing stations’ gebracht, waar ze worden doodgegooid of heet asfalt over zicht heen krijgen. Een ‘oplossing’ die niets heeft bijgedragen; gebleken is dat de ‘massamoorden’ van 2001 tot 2007 geen nut hebben gehad, en alleen maar geld – en onnodig veel dierenleed – hebben gekost.

Het plaatselijke asiel, Pro Anima, probeert te doen wat ze kunnen, maar hebben vaak een gebrek aan (goede) middelen. Ruim 700 honden worden achter gammele hekwerken gehouden, er is een primitieve operatiekamer met beperkte voorzieningen, er is een gebrek aan antibiotica en pijnstillers.

Hulp voor de honden in Câmpalung
Daarom vertrekken zeventien leerlingen en acht leraren, waaronder zes dierenartsen van het Groenhorst College in Barneveld op 13 mei naar Câmpalung. Zij gaan helpen met het steriliseren, castreren en oormerken van zwerfhonden. Ook wordt er voorlichting gegeven op scholen en wordt het asiel Pro Anima geholpen met de verbouwing en uitbreiding.

Dierenarts Onno Drent, een van de initiatiefnemers van het project en dierenarts/leraar aan het Groenhorst Barneveld, legt uit waarom hij dit project is gestart: “De problemen met de straathonden in Roemenië zijn, net als in Zuid-Europa, algemeen bekend. In 2007 hebben enkele docenten en leerlingen van het Groenhorst Barneveld het idee opgevat om mee te gaan werken aan deze acties. Na een oriënterend bezoek aan Roemenië is de plaats Câmpulung uitgekozen om een CNR-project (collect, neuter and return) te starten.”

“We verblijven op de campus van de Pedagogisch Academie in Campulung. Door de contacten met deze school uit te breiden, proberen we ook de kennis over de straathonden en de CNR-acties te verspreiden, zodat deze acties meer algemeen worden in het land.”

Ook jij kunt hierbij helpen!
Eten, medicijnen, materiaal voor verbetering van de faciliteiten van het asiel – er is veel geld nodig om dit project tot een succes te brengen.

Je kunt zelf geld doneren op rekeningnummer 43.76.29953 ten name van St. Aeres Bureau Buitenland – en vraag je vrienden en familie om ook te doneren. ‘Like’ de Facebook-pagina van dit project om er meer bekendheid aan te geven. En heb je een bedrijf en kun je (medische) spullen doneren? Neem dan contact op met Erina Klooster via erinnaklooster@hotmail.com.

Dat schrijven onderzoekers van de universiteit van Georgia in het blad PLoS ONE. Ze baseren hun conclusies op een analyse van de gegevens in een grote database. Deze database bevatte de gegevens van meer dan 40.000 honden die tussen 1984 en 2004 hun laatste adem hadden uitgeblazen.

Langer leven
De gecastreerde honden in deze database bleken gemiddeld zo’n 9,4 jaar oud te worden. Dat is aanzienlijk ouder dan – zoals de onderzoekers ze aanduiden – ‘intacte honden’ die gemiddeld na 7,9 jaar het loodje legden. “Er is veel onderzoek gedaan naar de kosten die voortplanting met zich meebrengt en wat we bij verschillende soorten hebben gezien, is dat wanneer je jezelf voortplant, je niet zo lang leeft,” vertelt onderzoeker Kate Creevy. “De vraag die dat oproept, is: waarom zou je op jongere leeftijd sterven als je nageslacht hebt?”

Doodsoorzaak
Uit het onderzoek blijkt dat honden die gecastreerd waren een grotere kans hadden om te sterven aan de gevolgen van kanker of een autoimmuunziekte. Honden die nog goed functionerende geslachtsorganen hadden, bleken vaker te sterven aan infectieziekten en trauma’s (fysieke verwondingen). “Intacte honden sterven nog steeds aan kanker,” benadrukt onderzoeker Jessica Hoffman. “Maar kanker is een vaker voorkomende doodsoorzaak voor honden die gecastreerd zijn.”

Het baasje
Als je van plan bent om je hond te casteren, dan moet je je bewust zijn van de mogelijke risico’s van ziekten die samenhangen met het immuunsysteem en kanker en als je je hond niet castreert, moet je een oogje in het zeil houden als het gaat om infecties en trauma’s.”

Bron: Scientas

Dierenbescherming Suriname (DBS) is opgericht in 2001 en is gevestigd in Paramaribo. De Stichting is een non-profit
organisatie die is aangesloten bij de World Society for the Protection of Animals (WSPA). DBS probeert alles te doen wat in het belang is van dieren in Suriname, onder meer door mishandeling van dieren tegen te gaan, ervoor zorgen dat dieren in gevangenschap goed worden verzorgd en in diervriendelijke omstandigheden leven, hulp te verlenen aan zieke en gewonde dieren bij ongevallen, en mensen te informeren over het werk van de dierenbescherming.

Hiermee kan de stichting drie maanden lang droogvoer aankopen voor 170 honden in het asiel. Daarnaast zal met het resterende deel van de donatie een arts worden betaald die 10 dagen lang in Zenica zal steriliseren. SDB heeft al vele projecten in Zenica georganiseerd, maar het is van groot belang de populatie  stabiel te houden. Tijdens deze 10 dagen zal de medicatie worden betaald door de burgemeester, een perfecte samenwerking waarbij zeker 150 honden zullen worden geholpen.

 
 
Het asiel in Orasje is al jaren een veilige haven voor honden die worden afgestaan door baasjes of op straat worden gevonden en daar niet kunnen overleven. Stichting dierenopvang Bosnië betaalt alle kosten voor het asiel, het personeel, het voer, de medische zorg en alle faciliteiten. Dat veroorzaakt regelmatig kopzorgen bij de stichting, omdat het een enorme verplichting is. De honden zitten nou eenmaal in het hart van de vrijwilligers.

De firma Helbro neemt het transport voor hun rekening. 

SDB heeft doorlopend sterilisatieprojecten en start in april met een megaproject.

In Egypte zijn dieren vaak een gebruiksvoorwerp en worden meestal wreed behandeld. Zijn ze niet meer nodig dan worden ze afgedankt en verstoten. Hier in Hurghada dicht bij de woestijn leven veel wilde honden die de wijken intrekken naar voedsel. Sommige mensen vinden dat ze hierdoor overlast veroorzaken dus worden ze regelmatig doodgeschoten of vergiftigd door de overheid en bewoners.

10 jaar geleden kon Monique Carrera het dierenleed in Hurghada niet meer aanzien en richtte daarom een dierenasiel op. Bij Bluemoon Animal Center worden de straathonden en katten gratis gesteriliseerd/gecastreerd en worden zieke of gewonde dieren weer opgelapt. Bluemoon Animal Center probeert met een aantal vrijwilligers uit verschillende landen te helpen waar ze kunnen, maar de middelen blijven beperkt.

Na de recessie in europa en de revolutie hier in Egypte wordt het steeds moeilijker om het hoofd boven water te houden. Er zijn minder toeristen in de hotels dus minder overtollig voedsel wat opgehaald kan worden voor de dieren. En vanuit europa komen veel minder sponsorgelden en giften.

Kijk op de website en zie of jij misschien iets voor de honden kan doen die zo liefdevol opgevangen en verzorgd worden.